Przebiegająca z boku wewnętrznego kanału nić radiocieniująca umożliwia obrazowanie radiologiczne
RTG i kontrolę położenia.
3.1. Mankiet niskociśnieniowy
W wersjach produktu z mankietem niskociśnieniowym mankiet niskociśnieniowy o bardzo cienkich
ściankach i dużej pojemności dobrze dopasowuje się do tchawicy i przy prawidłowym napełnieniu
zapewnia niezawodne uszczelnienie. Mankiet niskociśnieniowy można napompować jak balon.
Za pomocą małego balonu kontrolnego na wężu do napełniania można rozpoznać, czy rurka jest
zablokowana (napełniona) czy niezablokowana.
Mankiet niskociśnieniowy napełnia się przez wąż z zaworem jednodrogowym i balonem kontrolnym.
3.1.1 Sprawdzenie szczelności rurki i mankietu niskociśnieniowego (jeśli występuje)
Szczelność rurki i mankietu niskociśnieniowego należy sprawdzać bezpośrednio przed i po każdym
zastosowaniu, a następnie w regularnych odstępach. W tym celu napełnić mankiet niskociśnieniowy 15
do 22 mmHg (1 mmHg odpowiada 1,35951 cmH2O) i obserwować, czy pojawi się samoistny spadek
ciśnienia (do napełnienia i sprawdzenia zalecane: inflator kontrolny - aparat do pomiaru ciśnienia w
mankiecie, REF 19500). W okresie obserwacji nie powinno dojść do istotnego spadku ciśnienia w
mankiecie. Takie sprawdzenie szczelności należy przeprowadzać również przed każdym ponownym
zastosowaniem (np. po czyszczeniu rurki) (patrz rys. 7c).
Oznaki istniejącej nieszczelności mankietu (balonu) mogą być m.in. następujące:
- widoczne z zewnątrz uszkodzenia balonu (dziury, pęknięcia itp.)
- odczuwalne syczenie wywołane wydostawaniem się powietrza z balonu
- woda w wężach doprowadzających do rurki (po czyszczeniu!)
- woda w mankiecie (po czyszczeniu!)
- woda w balonie kontrolnym (po czyszczeniu!)
- brak bodźca kaszlowego w przypadku wywierania nacisku na balon kontrolny
UWAGA!
Podczas sprawdzania balonu, podczas wprowadzania, wyjmowania lub czyszczenia rurki w
żadnym wypadku nie stosować ostrych lub ostro zakończonych przedmiotów, jak np. pincety lub
zaciski, ponieważ mogłyby one uszkodzić lub zniszczyć balon. Jeśli rozpoznawalna jest jedna z
wyżej wymienionych oznak nieszczelności, nie wolno w żadnym razie stosować rurki, ponieważ
nie jest już zapewniona jej sprawność.
3.2 Obturator
Przed wprowadzeniem rurki tracheostomijnej należy sprawdzić, czy można łatwo usunąć obturator z rurki!
Po sprawdzeniu łatwości usuwania obturatora należy z powrotem wsunąć obturator do rurki
PL
tracheostomijnej w celu wprowadzenia rurki.
3.3 Otwór do odsysania (tylko w przypadku wersji rurek tracheostomijnych Suction)
usuwać wydzielinę zbierającą się powyżej nadmuchanego mankietu.
Prowadzący
na
zewnątrz
wąż
do
odsysania
można
podłączyć
do
strzykawki
lub
urządzenia do odsysania. Decyzję o wyborze jednej z tych metod odsysania powinien
podjąć użytkownik w porozumieniu z lekarzem prowadzącym po odpowiedniej analizie
zagrożeń. Należy uwzględnić przy tym indywidualny obraz kliniczny choroby pacjenta.
W każdym przypadku odsysanie za pomocą urządzenia do odsysania może mieć miejsce tylko
wtedy, gdy urządzenie jest wyposażone w regulator próżniowy. Ciśnienie odsysania może wynosić
maksymalnie –0,2 bar.
W wersjach Suction rurek tracheostomijnych bezpośrednio przed odblokowaniem należy odessać
wydzielinę zebraną powyżej mankietu poprzez otwór do odsysania znajdujący się na rurce, aby
uniknąć aspiracji wydzieliny. Dzięki temu zbędne jest dodatkowe odsysanie za pomocą cewnika
odsysającego jednocześnie z odblokowywaniem rurki, co znacznie ułatwia użytkowanie.
UWAGA!
W przypadku wszystkich wersji rurek tracheostomijnych z przyrządem do odsysania
(„SUCTION") podczas procedury odsysania należy zwracać szczególną uwagę, aby podciśnienie
było wytworzone na możliwe krótki czas; należy unikać spowodowanego tym wysuszenia
przestrzeni podgłośniowej.
UWAGA!
Przeciwwskazanie u pacjentów ze zwiększoną skłonnością do krwawień (np. przy leczeniu
antykoagulantami). W takim przypadku nie wolno stosować rurki tracheostomijnej Suction z
otworem do odsysania, ponieważ istnieje zwiększone ryzyko podczas odsysania.
4. Rurka wewnętrzna
Praktyczne przyłącze sześciokątne Easy Lock służy do bezpiecznego umocowania rurki wewnętrznej
i kompatybilnego wyposażenia dodatkowego.
W zależności od specyfikacji rurki wewnętrzne są wyposażone w nasadkę standardową lub połączone
na stałe z określonymi adapterami/łącznikami lub można je łączyć ze zdejmowanymi częściami
wyposażenia dodatkowego, jak np. zastawką umożliwiającą mówienie.
179