Fahl SPIRAFLEX Instrucciones De Uso página 142

Aby zwiększyć zdolność poślizgu rurki tracheostomijnej i tym samym ułatwić wprowadzanie do
tchawicy, zalecane jest natarcie kanału zewnętrznego chusteczką z oliwą stomijną OPTIFLUID (REF
®
31550), gwarantującą równomierne rozprowadzenie oliwy stomijnej na kanale rurki (patrz rys. 4a i 4b).
Jeśli użytkownik sam zakłada rurkę, może ułatwić sobie postępowanie wprowadzając rurki
tracheostomijne Fahl przed lustrem.
®
Śruba ustalająca ramki rurki jest tylko lekko dokręcona, aby zagwarantować dopasowanie ramki po
wprowadzeniu rurki.
Podczas zakładania przytrzymać rurki tracheostomijne Fahl jedną ręką za ramkę rurki (patrz rys. 5).
®
Drugą ręką należy lekko rozchylić otwór tracheostomijny, aby możliwe było łatwiejsze wsunięcie
końcówki rurki w otwór.
Do rozchylenia otworu tracheostomijnego dostępne są również specjalne środki pomocnicze (np.
rozszerzacz otworu tracheostomijnego nr art. 35500), które umożliwiają równomierne i delikatne
rozchylenie otworu tracheostomijnego. Jest to zalecane także w nagłych przypadkach jak np. przy
zapadającym się otworze tracheostomijnym (patrz rys. 6).
Podczas stosowania środka pomocniczego do rozchylania należy uważać, aby nie uszkodzić rurki
przez tarcie.
Następnie należy ostrożnie wprowadzić podczas wdechu rurkę do otworu tracheostomijnego i
przechylić przy tym głowę lekko do tyłu (patrz rys. 7).
Wsunąć rurkę dalej do tchawicy.
Po dalszym wsunięciu rurki tracheostomijnej do tchawicy można wyprostować z powrotem głowę.
Po prawidłowym umieszczeniu rurki w tchawicy należy usunąć introduktor i ustalić śrubę
zabezpieczającą.
W przypadku stosowania introduktora należy go niezwłocznie usunąć z rurki tracheostomijnej.
Rurki tracheostomijne muszą być cały czas przymocowane za pomocą specjalnej taśmy stabilizującej.
Stabilizuje ona rurkę i zapewnia pewne osadzenie rurki tracheostomijnej w otworze tracheostomijnym
(patrz rys. 1).
1.1 Napełnianie mankietu niskociśnieniowego (jeśli występuje)
W celu napełnienia mankietu niskociśnieniowego poprzez złącze luer (znormalizowane połączenie
stożkowe) węża doprowadzającego za pomocą aparatu do pomiaru ciśnienia w mankiecie (np.
MUCOPROTECT ciśnieniomierz mankietowy REF 19500) wytwarzane jest zdefiniowane ciśnienie
®
w mankiecie. Jeśli lekarz nie zaleci inaczej, zalecamy ciśnienie w mankiecie wynoszące min. 15
mmHg (20 cmH2O) do 18 mmHg (25 cmH2O). Ciśnienie w mankiecie nie powinno w żadnym razie
przekraczać 18 mmHg (ok. 25 cmH2O).
Napełnić mankiet niskociśnieniowy maksymalnie do tego ciśnienia zadanego i upewnić się, że przez
rurkę dostarczana jest wystarczająca ilość powietrza.
Należy zawsze zwracać uwagę, aby mankiet niskociśnieniowy był nieuszkodzony i działał nienagannie.
PL
Jeśli żądana szczelność nie jest osiągnięta również po wielokrotnych próbach z wymienioną
pojemnością graniczną, możliwe jest, że wskazana jest rurka o większej średnicy.
Prawidłowe ciśnienie w mankiecie należy sprawdzać regularnie, tzn. co najmniej co 2 godziny.
UWAGA!
Wszystkie instrumenty stosowane do napełniania mankietu muszą być czyste i nie mogą
zawierać cząstek obcych! Należy ściągnąć je ze złącza luer węża doprowadzającego po
napełnieniu mankietu i zamknąć złącze nasadką.
UWAGA! Długotrwałe przekraczanie ciśnienia maksymalnego może mieć negatywny wpływ na ukrwienie
błony śluzowej (niebezpieczeństwo martwicy niedokrwiennej, odleżyn, rozmiękania tchawicy,
zwężenia tchawicy, odmy opłucnowej). U wentylowanych pacjentów nie należy przekraczać
dolnej granicy ustalonego przez lekarza ciśnienia mankietu, aby zapobiec cichej aspiracji.
Odgłosy syczenia w obszarze balonu, zwłaszcza podczas wydychania, wskazują, że balon
nie uszczelnia wystarczająco tchawicy. Jeśli nie jest możliwe uszczelnienie tchawicy przy
wartościach ciśnienia ustalonych przez lekarza, należy ponownie ściągnąć całe powietrze z
balonu i powtórzyć procedurę blokowania. Jeśli nie uda się to przy powtórnej próbie, zalecamy
wybranie rurki tracheostomijnej z balonem o następnym większym rozmiarze. Ze względu na
przepuszczalność gazu ścianek balonu ciśnienie balonu zasadniczo zmniejsza się trochę z
czasem, może jednak również zwiększyć się niezamierzenie w przypadku znieczulenia gazem. Z
tego powodu usilnie zalecane jest regularne nadzorowanie ciśnienia.
Mankiet nie może być w żadnym razie za mocno wypełniony powietrzem, ponieważ może
to prowadzić do uszkodzenia ściany tchawicy, pęknięć mankietu niskociśnieniowego z
późniejszym opróżnieniem lub zniekształceniem mankietu, przez co nie jest wykluczone
zablokowanie dróg oddechowych.
UWAGA!
Podczas znieczulenia ogólnego ciśnienie w mankiecie można zwiększać/zmniejszać się z
powodu tlenku diazotu (gazu rozweselającego).
142