2. Łączniki/adaptery
Łączniki/adaptery są przeznaczone do podłączania kompatybilnego wyposażenia dodatkowego rurki.
Możliwość zastosowania w indywidualnym przypadku zależy od obrazu klinicznego choroby, np.
stanu po laryngektomii lub tracheotomii.
Łączniki/adaptery są z reguły na stałe połączone z rurką wewnętrzną. Jest to nasadka uniwersalna
(15-milimetrowy łącznik), która umożliwia nakładanie tzw. sztucznych nosów (filtrów do wymiany
ciepła i wilgoci).
15-milimetrowy łącznik standardowy umożliwia bezpieczne połączenie z wymaganym wyposażeniem
dodatkowym.
3. Kanał rurki
Kanał rurki przylega bezpośrednio do ramki rurki i prowadzi strumień powietrza do tchawicy.
Końcówka rurki jest zaokrąglona, aby zapobiegać podrażnieniom błony śluzowej tchawicy.
3.1 Mankiet
W wersjach produktu z mankietem mankiet o bardzo cienkich ściankach i dużej pojemności dobrze
dopasowuje się do tchawicy i przy prawidłowym napełnieniu zapewnia niezawodne uszczelnienie.
Mankiet można napompować jak balon. Za pomocą małego balonu kontrolnego na wężu do
napełniania można rozpoznać, czy rurka jest zablokowana (napełniona) czy niezablokowana.
Mankiet napełnia się przez wąż z zaworem jednodrogowym i balonem kontrolnym.
UWAGA!
Jeśli występuje, należy usunąć ochronę zabezpieczającą zaworu na balonie kontrolnym (patrz
rys. 17).
3.1.1 Sprawdzenie szczelności rurki i mankietu (jeśli występuje)
Szczelność rurki i mankietu należy sprawdzać bezpośrednio przed i po każdym zastosowaniu, a
następnie w regularnych odstępach.
W tym celu napełnić mankiet 18 do 22 mm Hg (1 mm Hg odpowiada 1,35951 cm H2O) i obserwować,
czy pojawi się samoistny spadek ciśnienia.
Podczas obserwacji nie powinno dojść do istotnego spadku ciśnienia w mankiecie.
Kontrolę szczelności należy przeprowadzać również przed każdym ponownym zastosowaniem (np.
po czyszczeniu rurki) (patrz rys. 7c).
3.1.2 Sprawdzenie szczelności rurki i mankietu wysokociśnieniowego (jeśli występuje)
Mankiet wysokociśnieniowy należy napełniać wyłącznie strzykawką. Optymalne napełnienie mankietu
wysokociśnieniowego jest uzyskane wtedy, gdy nie jest już słyszalny wyciek lub urządzenie do
wentylacji nie wskazuje już wycieku.
UWAGA!
Pojemność napełniania mankietu wysokociśnieniowego musi być ustalona przez lekarza.
PL
Do napełniania mankietu wysokociśnieniowego nie należy w żadnym razie stosować
ciśnieniomierza do mankietów.
Należy przestrzegać maksymalnej pojemności napełniania mankietu (patrz tabela rozmiarów).
Oznaki istniejącej nieszczelności mankietu (balonu) mogą być m.in. następujące:
- widoczne z zewnątrz uszkodzenia balonu (dziury, pęknięcia itp.)
- odczuwalne syczenie wywołane wydostawaniem się powietrza z balonu
- woda w wężach doprowadzających do rurki (po czyszczeniu!)
- woda w mankiecie (po czyszczeniu!)
- woda w balonie kontrolnym (po czyszczeniu!)
- brak bodźca kaszlowego w przypadku wywierania nacisku na balon kontrolny
UWAGA!
Podczas sprawdzania balonu, podczas wprowadzania, wyjmowania lub czyszczenia rurki w
żadnym wypadku nie stosować ostrych lub ostro zakończonych przedmiotów, jak np. pincety
lub zaciski, ponieważ mogłyby one uszkodzić lub zniszczyć balon. Jeśli rozpoznawalna jest
jedna z wyżej wymienionych oznak nieszczelności, nie wolno w żadnym razie stosować rurki,
ponieważ nie jest już zapewniona jej sprawność.
3.2 Obturator
Przed wprowadzeniem rurki tracheostomijnej należy sprawdzić, czy można łatwo usunąć obturator
z rurki! Po sprawdzeniu łatwości usuwania obturatora należy z powrotem wsunąć obturator do rurki
tracheostomijnej w celu wprowadzenia rurki.
Introduktor służy do stabilizacji rurki tracheostomijnej podczas wprowadzania w otwór tracheostomijny.
Introduktory są produktami przeznaczonymi do stosowania przez jednego pacjenta i są przeznaczone
tylko do jednorazowego użycia. Nie wolno ich oczyszczać ani dezynfekować.
3.3 Otwór do odsysania (tylko w przypadku wersji rurek tracheostomijnych Suction)
Poprzez otwór do odsysania w kanale zewnętrznym rurek tracheostomijnych Suction można usuwać
wydzielinę zbierającą się powyżej nadmuchanego mankietu.
Prowadzący na zewnątrz wąż do odsysania można podłączyć do strzykawki lub urządzenia do
odsysania. Decyzję o wyborze jednej z tych metod odsysania powinien podjąć użytkownik w
porozumieniu z lekarzem prowadzącym po odpowiedniej analizie zagrożeń. Należy uwzględnić przy
107