Würth MIG 180-5S Traducción Del Manual De Instrucciones De Servicio Original página 195

6.1 Przesuwanie uchwytu spawalniczego
Przesunięcie uchwytu spawalniczego odnosi się do
przemieszczenia go wzdłuż spoiny i obejmuje dwa
elementy działania: kierunek i prędkość. Trwały ścieg
spawalniczy wymaga równomiernego przesuwania
uchwytu spawalniczego z odpowiednią prędkością
wzdłuż spoiny. Zbyt szybkie lub zbyt powolne
przemieszczanie uniemożliwia prawidłowy przetop
lub utworzą zbrylony, nierówny ścieg.
Kierunek przesunięcia względem spoiny jest
określany w odniesieniu do jeziorka spawalniczego.
Uchwyt spawalniczy jest PRZESUWANY do
jeziorka spawalniczego (patrz rys. G (a) na
stronie 9) lub ODSUWANY od niego (patrz rys.
G (b) na stronie 9). W przypadku większości prac spawalniczych uchwyt spawalniczy jest przeciągany
wzdłuż spoiny w celu wykorzystania lepszej
widoczności jeziorka spawalniczego.
Prędkość przesuwu to szybkość przesuwania
lub przeciągania uchwytu spawalniczego wzdłuż
spoiny. Dla stałego ustawienia temperatury
zwiększenie prędkości przesuwu powoduje
zmniejszenie wtapiania i obniżenie oraz zwężenie
wykończonego ściegu spawalniczego. Analogicznie, zmniejszenie prędkości przesuwu powoduje
pogłębienie wtapiania i uzyskanie wyższego oraz
szerszego wykończonego ściegu spawalniczego.
6.2 Rodzaje ściegów spawalniczych
Po zapoznaniu się z nową spawarką, najlepiej po
wykonaniu kilku prostych ściegów spawalniczych,
można wypróbować różne odmienne rodzaje ściegów.
ŚCIEG GRANIOWY tworzy się, gdy uchwyt
spawalniczy porusza się po linii prostej, a drut i dysza są utrzymywane centralnie ponad spoiną.
(patrz rys. H (a) na stronie 9)
ŚCIEG ZAKOSOWY stosuje się, gdy zachodzi
konieczność rozprowadzenia stopiwa na większej
szerokości, co nie byłoby możliwe przy użyciu ściegu
graniowego (bez ruchu wahadłowego). Jest tworzony
przez prowadzenie elektrody zakosami z boku na
bok, z lekką zwłoką na końcu każdego ruchu, przy
jednoczesnym przesuwaniu wzdłużnym. Jest to
najlepszy sposób na poprawę wtopienia spoiny.
(patrz rys. H (b) na stronie 9)
6.3 Pozycja spawania
Pozycja podolna jest najłatwiejszą ze wszystkich
pozycji spawania i jest stosowana najczęściej. Jeśli
jest to możliwe, najlepiej wykonywać wszystkie
spoiny w pozycji podolnej, ponieważ w ten sposób
można łatwiej osiągnąć dobre wyniki.
(patrz rys. I (a) na stronie 9)
Pozycja naboczna jest bardzo podobna do
pozycji podolnej, z wyjątkiem tego, że kąt B (patrz
„TRZYMANIE UCHWYTU SPAWALNICZEGO")
różni się w taki sposób, że elektroda, a zatem
siła łuku, skierowana jest bardziej w kierunku
metalu ponad złączem spawanym. Pomaga to
zapobiegać spływaniu jeziorka spawalniczego
w dół, jednocześnie zapewniając wystarczająco
niską prędkość przesuwu. Dobrym początkowym
kątem B jest kąt około 30 stopni W DÓŁ względem
położenia prostopadłego do elementu spawanego.
Pozycja pionowa jest łatwiejsza dla wielu
operatorów, ponieważ wiąże się z przeciąganiem
uchwytu spawalniczego od góry do dołu.
Zapobieżenie spływaniu jeziorka może być trudne.
Przeciąganie uchwytu spawalniczego od dołu
do góry może zapewnić lepszą kontrolę nad
jeziorkiem i umożliwia zmniejszenie prędkości
przesuwu, zapewniające uzyskanie głębszego
wtapiania. Podczas spawania w pozycji
pionowej utrzymywana jest zwykle zerowa
wartość kąta B (patrz „TRZYMANIE UCHWYTU
SPAWALNICZEGO"), natomiast kąt A ma zwykle
wartość od 45 do 60 stopni w celu zapewnienia
lepszej kontroli jeziorka.
(patrz rys. I (b) na stronie 9)
Pozycja górna jest najtrudniejszą pozycją
spawania. Należy utrzymywać wartość kąta A patrz
(„TRZYMANIE UCHWYTU SPAWALNICZEGO")
wynoszącą 60 stopni. Utrzymywanie tej wartości
kąta zmniejsza ryzyko wpadania roztopionego
metalu do dyszy. Kąt B powinien wynosić zero
stopni, aby drut był skierowany bezpośrednio do
spoiny. W przypadku nadmiernego spływania
jeziorka spawalniczego należy wybrać niższe
ustawienie temperatury. W tym przypadku ścieg
zakosowy daje lepsze efekty niż ścieg graniowy.
(patrz rys. I (c) na stronie 9)
6.4 Spawanie wielowarstwowe
Spoiny doczołowe Spawając doczołowo materiały
o większej grubości, należy przygotować krawędzie
spajanego materiału, wykonując szlifierką kątową
ukosowanie krawędzi obu łączonych elementów
metalowych. Powoduje to utworzenie rowka w kształcie
litery „V" między elementami metalowymi, które
zostaną ściśle spojone. W większości przypadków w
celu zamknięcia rowka w kształcie litery „V" należy
wykonać więcej niż jedną warstwę lub ścieg.
Wykonanie więcej niż jednego ściegu w tej samej
spoinie jest określane spawaniem wielowarstwowym.
Na rysunku J na stronie 9 przedstawiono kolejność
wykonywania ściegów spawania wielowarstwowego
w jednej spoinie doczołowej „V".
195