Idiomas disponibles
Idiomas disponibles
Zmniejszanie ciśnienia w drogach moczowych dziecka:
Niedrożne drogi moczowe zwykle są wykrywane podczas rutynowego badania ultrasonograficznego. Po stwierdzeniu takiej
niedrożności lekarz przeprowadza dodatkowe badania, aby sprawdzić, czy dziecko ma inne związane z nią schorzenia. Tymi
dodatkowymi badaniami mogą być:
bardziej szczegółowe badanie ultrasonograficzne sprawdzające, czy dziecko ma jakiekolwiek inne fizyczne problemy
zdrowotne;
badanie chromosomów.
Badanie chromosomów zwykle jest wykonywane za pomocą jednej z dwóch metod:
Pierwsza z nich to biopsja kosmówki (CVS). Lekarz wprowadza cienki cewnik lub igłę do macicy i pobiera małą próbkę tkanki.
Druga z nich to amniopunkcja i w tym przypadku lekarz wprowadza igłę przez jamę brzuszną i pobiera próbkę płynu owodniowego.
Ta tkanka lub płyn są następnie badane w celu sprawdzenia, czy dziecko ma inne schorzenia.
Lekarz może również uznać, że konieczne jest badanie moczu dziecka przez krótki
czas, aby ustalić, jak dobrze działają nerki dziecka. Zwykle jest to wykonywane w
znieczuleniu miejscowym, a czasami matce i dziecku są podawane środki
uspokajające, jeśli dziecko jest bardzo ruchliwe. Czasami, jeśli w przestrzeni między
dzieckiem a ścianą macicy nie ma wystarczająco dużo miejsca, lekarz może również
wykonać amnioinfuzję, podając ciepły roztwór soli fizjologicznej lub podobny płyn.
Zakładanie cewnika Rocket® KCH™.
Cewnik Rocket KCH™ jest umieszczany pod kontrolą ultrasonograficzną, która
umożliwia obserwowanie jego położenia na ekranie. Lekarz wprowadza specjalną igłę
przez jamę brzuszną do macicy oraz pęcherza moczowego płodu (rysunek po prawej
stronie).
Następnie przy pomocy igły zostaje pobrana niewielka ilość moczu dziecka, aby
potwierdzić, że igła znajduje się we właściwym miejscu. Lekarz wprowadza cewnik do
specjalnej igły i umieszcza go w taki sposób, aby jeden zwój cewnika znalazł się w
pęcherzu moczowym dziecka, a drugi zwój — na zewnątrz, w przestrzeni owodniowej
matki (rysunek poniżej).
Dzięki temu mocz spływa z pęcherza moczowego dziecka do worka owodniowego
matki i zmniejsza ciśnienie w układzie moczowym dziecka.
Cały zabieg zwykle trwa 15–30 minut. Lekarz może zalecić, aby matka pozostała w
szpitalu celem obserwacji, ale zwykle taki pobyt jest ograniczony do czasu potrzebnego
na to, aby się upewnić, że matka i dziecko są w dobrym stanie po zabiegu.
Lekarz regularnie monitoruje matkę, aby się upewnić, że nie ma wczesnych skurczów,
tętno dziecka jest typowe oraz nie ma żadnych oznak stanu zagrożenia płodu.
Konieczne będzie wykonanie następnego badania ultrasonograficznego w ciągu
48–72 godzin po zabiegu, a do momentu porodu zazwyczaj są potrzebne kolejne,
cotygodniowe kontrolne badania ultrasonograficzne.
Lekarz bada położenie cewnika Rocket® KCH™ i sprawdza, czy działa on prawidłowo.
Czasami, w wyniku ruchów dziecka lub uchwycenia przez nie cewnika, może się on
wydostać z pęcherza moczowego dziecka lub może zostać zagięty albo stać się
niedrożny. Jeśli dojdzie do którejkolwiek z tych sytuacji, mocz dziecka nie będzie już
mógł spływać do przestrzeni owodniowej. Konieczne może być powtórzenie zabiegu i
wymienienie cewnika przez lekarza.
Jeśli cewnik nadal działa prawidłowo, zwykle pozostaje on na miejscu i usuwa się go
wkrótce po urodzeniu dziecka. Lekarz udzieli informacji o metodzie porodu najbardziej
odpowiedniej dla matki i dziecka.
Jakie inne techniki można zastosować w leczeniu problemów zdrowotnych
dziecka?
Lekarz może regularnie opróżniać pęcherz moczowy dziecka, umieszczając igłę
bezpośrednio w pęcherzu moczowym płodu. Będzie musiał to jednak robić przy każdym
wzroście ciśnienia, aby zapobiec uszkodzeniu nerek i płuc dziecka.
W niektórych przypadkach niedrożność można usunąć w czasie otwartej operacji
prenatalnej. Lekarz udzieli informacji, czy taki zabieg jest odpowiedni dla matki i
dziecka.
Podjęcie decyzji, czy drenaż pęcherza moczowego płodu jest najlepszy dla matki i dziecka:
Decyzja o umieszczeniu cewnika Rocket® KCH™ lub wykonaniu jakiegokolwiek innego zabiegu w celu zmniejszenia ciśnienia
moczu jest istotna i zależy od matki i jej partnera. Matka nie musi poddawać się temu zabiegowi.
Matka musi się zapoznać z możliwymi zagrożeniami związanymi z tym zabiegiem. Musi zrozumieć te zagrożenia.
Powinna także znać możliwe zagrożenia związane z pozostawieniem tego stanu bez leczenia.
Igła prowadząca
Jama brzuszna
Pęcherz
moczowy
płodu
Igła prowadząca
Zwój w przestrzeni
owodniowej
Zwój w pęcherzu
moczowym płodu
Macica
Macica
